Genezen van voedselintoleranties? Het kan!

Naam: Kristien B

Klachten: voedselallergie en -intoleranties, prikkelblaas, fibromyalgie, wisselende pijnen (handen, voeten en knieën), slijmbeurs- en peesontsteking en recent nog een depressie en burn-out

Lees het bijzondere verhaal van Kristien

Afgelopen jaar ben ik 60 geworden, en geloof het of niet: ik heb me sinds lange tijd niet meer zo goed gevoeld. Ik sta er weer!

BreinMedicijn heeft mijn leven veranderd! Alles staat nu in het teken van genieten van het leven, in plaats van mijn leven aanpassen aan mijn klachten. En dat was een hele waslijst!

Rug-, nek- en armpijnen, voedselallergieën en -intoleranties, prikkelblaas, wisselende pijnen (onder andere in handen, voeten en knieën), slijmbeurs- en peesontstekingen en recent nog een depressie en burn-out.

Volgens de fysisch geneesheer speelden mijn aangeboren scoliose en lordose een rol bij mijn pijnen, evenals de artrose in mijn nek. Al mijn spieren stonden extreem strak gespannen. Ik kon al jaren geen enkele echt ontspannen houding meer vinden. Ik probeerde tal van therapieën: kinesitherapie, cranio-sacraal, atlasbehandeling, TRE, pijnkliniek, infiltraties, osteopathie, NRT, fasciatherapie, dry needling, fytotherapie en homeopathie. Helaas hielpen deze behandelingen maar voor een poosje, of helemaal niet.

Heel mijn leven stond in het teken van pijn. Ik voelde me hoe langer hoe meer beperkt in mijn dagelijkse leven. 

37 jaar geleden zijn mijn klachten stilaan begonnen. Mijn gynaecoloog vertelde me dat mijn rugpijn tijdens de eerste zwangerschap in het beste geval zo zou blijven, maar waarschijnlijk nog erger zou worden. Toen dook ook mijn voedselallergie op, die met de jaren zo erg werd dat ik in shock kon geraken bij het minste contact. Vanaf mijn 40ste startten mijn voedselintoleranties.

Op sportief vlak was ik actief gebleven, tot ik een val van een trap maakte en door een acute schouderblessure plots niet meer kon sporten (zoals fietsen, joggen, body conditioning en taebo). Daarop volgde een acute hernia, en kreeg ik van mijn kinesist, bij wie ik hiervoor in behandeling was, te horen dat ik voor de rest van mijn leven beter niet meer kon joggen, springen of zwaar tillen. Bovendien zou ik best levenslang rugversterkende oefeningen doen.

Ik schafte mij een Backfriend aan, een ergonomisch zitje, want ik kon niet meer zitten in de auto of op een harde stoel. We kochten nieuwe matrassen. Ik bukte enkel nog terwijl ik door mijn knieën zakte, anders zou ik mijn rug overbelasten. Mijn emmers en gieters vulde ik slechts voor de helft, want ik mocht zeker niets zwaar tillen. Ik versleet een hele collectie ergonomische kussens, maar de nekpijn bleef.

Intussen verdroeg ik geen sport-bh meer, geen handtas over de schouder, geen zwaardere halsketting. Boodschappen doen werd een pijnlijke ervaring. In de tuin werken lukte maar een kwartier, en dan begonnen de rug- en schouderpijn te knagen. Ik kon mijn rug niet meer zijwaarts naar rechts buigen. Zonder aanwijsbare reden kreeg ik een schouder- en peesontsteking die uitmondde in een frozen shoulder.

Enkel wandelen lukte nog goed, behalve het eerste kwartier van de wandeling. Dan moest ik mijn nek “loswandelen” en ging de nekpijn pas weg. Op aanraden van de fysisch geneesheer schafte ik mij steunzolen aan. Ik kon uiteindelijk niet meer zonder lopen, anders kreeg ik enorme rugpijn.

Een tiental jaar geleden kreeg ik wisselende pijnen in mijn vingers, armen, knieën en voeten, vooral tijdens de wintermaanden en bij regenweer. Volgens de kinesist was er sprake van fibromyalgie.

Hoe vaak moest ik niet horen: “Leer er maar mee leven”, “Beter zal het niet meer worden”, “Geniet van wat je wel nog kan.”

Twee jaar geleden beleefde ik een zeer traumatische gebeurtenis, en een jaar later stortte ik volledig in. Mijn huishouden moest ik daarvoor al gedeeltelijk uit handen geven, maar uiteindelijk was ik ook niet meer in staat om te gaan werken. Burn-out en depressie was het verdict.

Plotsklaps zat ik thuis, en ik wist met mezelf geen raad. Maar één ding wist ik zeker: zo kan het niet verder. Via mijn werk was ik gelukkig al in contact gekomen met BreinMedicijn. Dit bleek mijn grote redding te zijn! Ik heb dit gecombineerd met psychotherapie om mijn trauma te kunnen verwerken.

Toen ik startte met BreinMedicijn heb ik meer dan eens moeten huilen van opluchting bij het zien van de video’s, de getuigenissen en bij het zien van de sessies van Dr. Sarno. Ik wist dat ik van mijn klachten zou afraken en weer de draad van een gewoon leven kunnen oppakken.

Al voor afronding van de proefversie, was ik ervan overtuigd dat ik TMS had. Op enkele weken tijd was ik al van mijn ergste rug- en nekpijnen af. Ongelooflijk! Ook mijn andere klachten zijn intussen sterk verbeterd. Ik sta nu zeven maanden verder, maar ik heb nog werk aan de winkel. Daarom ben ik heel blij met het nazorgpakket.

Aan iedereen: geef de moed niet op, want af en toe zal het wat minder gaan. Maar… de aanhouder wint! Zowel de succesverhalen als de vele vragen in de community geven een goede ondersteuning. Ik heb zeker veel bijgeleerd tijdens de coachingcalls.

Voor mij was het ook belangrijk te kunnen rekenen op de steun van mijn huisgenoten. Bij aanvang van mijn traject heb ik hen het e-book van dr. Sarno doorgemaild, zodat ze een idee hadden van waar ik mee bezig was.

Mijn man was aanvankelijk wat sceptisch, maar dat heeft hij al vlug moeten laten varen, want… ik startte terug met joggen, liet mijn steunzolen thuis, kon weer overal zitten – zelfs op de harde vloer om met de kleinkinderen te spelen. Ik til zelfs de oudste van 23 kg op, terwijl ik een half jaar geleden max. 5 kg durfde te tillen. Ook in mijn omgeving – vrienden, familie en op het werk – valt het op hoezeer ik veranderd ben, in positieve zin. En dan kan ik uitpakken met BreinMedicijn 😊.

Mijn lichaamshouding is rechter, ik ben positiever en ik kan na decennialang weer rauwe appel en peer eten, steenvruchten, tarwe, enz. Soms kan ik het zelf maar nauwelijks geloven!

Ik heb terug de regie over mijn leven in handen, in plaats van geleefd te worden door de klachten, en daarvoor ben ik jullie, Johan en Henri, eeuwig dankbaar!

Naam: Barbara B

Klachten: voedselintoleranties

Lees het bijzondere verhaal van Barbara

We zijn nu 3 weken in Spanje, loopt goed tot 3 dagen geleden. Mijn man krijgt een acute aanval van braken en diarree, we dachten voedselvergiftiging.

Anderhalve dag later ben ik aan de beurt. Sta op met flinke hoofdpijn, nee breintje we gaan aan de wandel met de hond, ging best goed, maar kreeg een opgeblazen buik erbij. Voor mij allemaal TMS klachten gaat niet gebeuren 😬

Ik kreeg diarree en moest braken, dit duurde tot de volgende dag 0.700. Het is hoogst waarschijnlijk het Noro virus, las dat Daphne Deckers in marbella ( vlakbij waar we zitten) het net achter de rug heeft. Verder onschuldig als je gezond bent, en dat zijn we dus geen probleem. Duurt maar 2 tot 4 dagen.

Had alleen het idee dat er toch een oud patroon naar boven kwam bij me. Toen ik begon met spugen kon ik letterlijk niet meer stoppen. Dit heb ik vele malen in mijn jeugd gehad, dreef mijn moeder tot wanhoop omdat ik geen slappe thee wilde drinken of rivella wat volgens de dokter ook goed was. Water mocht ik niet, ze was als de dood dat dat weer aanzetten tot nog meer overgeven.

En ik begreep het later als zelf moeder zijnde beter. Als 2 jarige heb ik in quarantaine gelegen volledig uitgedroogd. Door BM ben ik er achtergekomen dat daar mijn lactose en ook gluten intolerantie vandaan kwam. Mijn ouders mochten 3 weken bij me komen alleen voor een raam.

Maar ja, zal op een geven moment gedwongen zijn tot melk en pap. Wat ik toen ik thuis was nooit meer gedronken of gegeten heb. Heel mooi inzicht want inmiddels boeit het me niet meer of er ergens melk inzit. Drink het niet😬

Kindertijd tot 12 jaar veel buikpijn en spugen. Daarna was het over tot ik zo’n 45 was en ik migraine draaiduizeligheid kreeg, zie nu pas dat ik weer het zelfde patroon had met overgeven. En daarom denk dat mijn breintje dat nu ook weer besloten had. Zullen misschien meer mensen zo blijven spugen, maar zie hier echt een oud patroon in. Gisterenavond werd ik emotioneel omdat ik mijn moedertje die overleden is hoorde zeggen kind drink toch je thee.

Mijn lijf doet het inmiddels top, geen 20 klachten meer, afgelopen jaar een paar dagen rugpijn en 1 dag hoofdpijn, en dat is waar ik elke dag dankbaar voor ben. Ik ben blij dat ik weer inzicht heb gekregen in mijn oude patroon, tuurlijk kan ik weer ziek worden.

Maar dit oude patroon ga ik achter me laten net als alle andere klachten. Met dank aan BM dat ik toch zover gekomen ben.