Genezen van het Syndroom van Tietze? Het kan!

Naam: Anneke D

Klachten: syndroom van tietze, pijn onder de borsten, pijn in de schouder en bovenarm

Lees het bijzondere verhaal van Anneke

Ik ben Anneke. Ben nu 71 jaar. Hier volgt mijn verhaal.

Begin 2017 kreeg ik tijdens sporten heel erg pijn onder mijn borsten, het leken wel hartklachten. Ik ben die dag gestopt met naar de sportschool te gaan.

De klachten bleven daarna. Ik kon niet (goed) bukken, kreeg pijn bij wandelen, strijken, koken enz. Ook leek het soms of er naalden in mijn rug staken. De huisarts hield het op Syndroom van Tietze. Zou wel weer over gaan.

Ik ben die 5 jaren daarna steeds naar weer een andere therapie gegaan. Haptonomie, triggerpointtherapie, manuele therapie, mensendieck, shiatsu, en steeds als ik iets las van: kom je niet van je pijn af? Kom bij ons. En ik ging. Ik maakte veel kilometers en gaf ook een hoop geld uit. Maar alles voor de gezondheid.

Maar het hielp niet. Ik had elke dag pijn. Ik schreef mijn klachten ook nog op, zo fijn voor de therapeut. (ik weet nu dat dat niet goed is)

In bed omdraaien was een strijd, ik ging dan eerst heel voorzichtig zitten, en dan draaide ik op mijn andere zij, maar steeds met pijn. Ik kon mijn handen ook niet bij mijn hoofd neerleggen. Ik werd ‘s nachts ook vaak wakker. 

Het leek wel of mijn bovenlijf van hout was.

Ook mijn schouder en bovenarm gingen steeds meer pijn doen. Ik kwam bij een reumatoloog, bij de cardioloog, maar er kwam steeds niets uit. Het was prima. Ik was gezond.

Eind mei van dit jaar was ik bij de huisarts, boven mijn borsten deed het zoveel pijn dat ik echt dacht dat het mijn hart was. De huisarts vertelde dat het mijn aanhechtingsspieren waren. Is het geen tijd voor de pijnpoli, zei ze. Dat was de oplossing.

Ik ging daar naar toe eind juni. Ik verwachtte er veel van. De beste dokter heeft ongeveer een half uur met me gepraat, en zei toen: ik kan niets voor je doen want het is chronisch geworden. En bedankt. Ik moest hier later ook nog 250 euro voor betalen.

Maar toen had ik zoiets van: we zullen het nog wel eens zien of er niets aan te doen is. Ik bekeek het internet en kwam toen bij Brein- Medicijn. Ik deed de gratis TMS test en scoorde 10 of 11. Tijdens de proefdagen pakte ik al nieuwe tuinstoelen uit, want ik begreep toen al dat er niks kapot was. Ik had zoiets van: ik kan alles.

Ik moet zeggen dat ik heel braaf alle lessen deed. Ik was er dagelijks wel 1 of 2 uur mee bezig. Ik was ook blij met de vrije dagen. De pijn werd wel wat minder, maar was nog lang niet over.

Vanaf begin november, de lessen waren toen al lang klaar, begon ik te merken dat ik soms een dag had zonder pijn. Ik kon in bed weer liggen zoals ik wilde. En draaien. Ik zal niet zeggen dat alles over is, maar wel veeeel beter. (net zat ik voorover te typen en dan gaat het wel weer zeer doen, maar dat gaat ook wel weer snel over).

De pijn in mijn bovenarm en schouder is ook weg!

Mijn leven is er erg op vooruit gegaan. Ik denk zelfs af en toe weer aan een weekje vakantie, naar de zon, dat is ook al 6 jaar geleden.

Ik vind het wel heel jammer dat veel mensen niet geïnteresseerd zijn in Brein- Medicijn. Ik vertelde het niet heel vaak, maar als mensen het wel wisten vroegen ze er ook niet naar. Dat hoeft ook niet.

Ik ben heel blij dat ik Brein- Medicijn ben tegengekomen.

Ik ga de dokter in de pijnpoli ook nog een kort briefje sturen met mijn ervaringen. Ik wil iedereen die met het programma bezig is heel veel succes en doorzettingsvermogen wensen.

Henri en Johan: heel hartelijk bedankt voor de begeleiding en nog veel succesverhalen gewenst.

Hartelijke groet,

Anneke