Fibromyalgie, allergieën en chronisch vermoeidheidssyndroom (cvs)
Ervaring van Jessica Hoekstra (35 jaar)
Beste Johan van Vliet,
Wat een verschil! Ik heb bijna geen lichamelijke klachten meer en ben volledig genezen van fibromyalgie, allergieën, chronisch vermoeidheidssyndroom (cvs), en nog veel meer. Het voelt als een compleet nieuw leven! Toen mensen zagen hoe snel ik opknapte en vroegen hoe dat kwam, maakte ik een uitgebreid verslag om het met hen te delen. Zoals te verwachten vonden ze het geweldig, maar deden ze er helaas weinig mee. 😏
Wat heeft deze aanpak mij gebracht? Ik heb zoveel therapieën, diëten, medicijnen en andere behandelingen geprobeerd, zowel uit het reguliere als het alternatieve medische circuit. Maar geen van deze gaven een blijvende oplossing. Bij het hardlopen had ik altijd wel ergens pijn. De ene keer in mijn knie, dan weer in mijn enkel of heup, afwisselend links en rechts. Soms hield het weken aan, soms verdween het na het hardlopen. Het leek totaal niet logisch. Dit deed me beseffen dat mijn lichaam niet echt kapot was. Ik besloot door te lopen ondanks de pijn, overtuigd dat het er niet erger van zou worden. En inderdaad, door de pijn geen aandacht te geven (let wel, niet negeren!), merkte ik dat de pijn gewoon verdween! Nu loop ik volledig pijnvrij.
Als ik in de auto zat, had ik na een uur geen idee meer hoe ik moest zitten van de pijn. Ik accepteerde de pijn, gaf er geen aandacht aan en stopte met het gebruik van ondersteunende kussentjes. Normale mensen kunnen zonder moeite in de auto zitten, dus ik ben ook normaal. We reden naar Italië, twaalf uur achter elkaar. Geen pijn.
Ik was vaak extreem moe en futloos. Maar ik merkte dat als ik bezig was met iets wat mijn gedachten afleidde, de vermoeidheid minder werd. Dit bevestigde voor mij dat het gebrek aan energie eigenlijk een afleiding was. Ik ging er gewoon voorbij en de vermoeidheid verdween.
Ik kon geen tarwe of gist verdragen, zonder dat ik lichamelijk zware reacties kreeg. Dit begon ooit met suiker, daarna vlees. Nu? Ik kan alles eten zonder er enige last van te hebben. Gewoon door het te doen. Geen energie meer steken in speciale producten kopen, etiketten lezen of mezelf steeds afvragen wat ik wel of niet kan eten. Gewoon, zoals iedereen. Zoals ik.
Ik liet scherp bestek op mijn teen vallen, het veroorzaakte een flinke wond en bloedde over de vloer (sorry voor de details). Het deed een minuut pijn, maar daarna verdween de pijn. De teen zag er niet goed uit, paste niet meer in mijn schoen, maar pijn deed het niet, tenzij ik eraan dacht. Pijn was niet langer mijn vijand.
Vroeger kreeg ik migraine als ik om 10 uur nog geen koffie had gehad. Ik besloot het eens uit te proberen: geen koffie, gewoon naar mijn werk. Om 14 uur realiseerde ik me voor het eerst dat ik de koffie gemist had, maar ik had nog steeds geen hoofdpijn. Tot vijf minuten later, toen de hoofdpijn kwam! Ik accepteerde het gevoel en herkende het als een afleiding, waarna de pijn meteen verdween. Nu heb ik de vrijheid om zelf te kiezen of ik koffie wil of niet.
Ik slaap nu goed, na jaren van onderzoeken die geen resultaat opleverden. Na al mijn successen wilde ik ook stoppen met medicijnen en supplementen. Ik ben gezond en heb ze niet meer nodig. In overleg met mijn arts heb ik ze netjes afgebouwd en stopgezet.
Ik ging nog steeds naar de fysiotherapeut. Hij raadde aan om door te gaan met de therapie, omdat het altijd goed voor me zou zijn. Hij wilde niet dat ik terugviel. Ik ging regelmatig naar de fysiotherapeut van mijn 15e tot mijn 39e, maar het was altijd om even op te lappen. TMS-therapie biedt daarentegen een blijvende oplossing. Als je dan toch naar de fysiotherapeut blijft gaan, is dat een opening voor de zenuwbaanpijn (TMS), omdat je niet volledig vertrouwt dat de pijn door je hersenen wordt aangestuurd. Hierdoor kan je de pijn onbewust in stand houden.
Bij een muggenbeet kreeg ik altijd grote, jeukende rode plekken. Ik had apparaten om de jeuk te verlichten, maar nu ik weet wat zenuwbaanpijn (TMS) is, zie ik de muggenbeet, voel de jeuk, accepteer het en binnen een minuut is het weer weg. Geen muggenstress meer.
Ik kan nu drie dagen aantekeningen maken op een congres. De pijn in mijn hand verdwijnt zodra ik haar opmerkt. Mijn concentratie is prima. Mijn handschrift blijft wel slecht.
Parfum gaf me vroeger hoofdpijn, brainfog, niezen, een opgezwollen keel, een dood gevoel in mijn hoofd, traanogen en uiteindelijk huilbuien. Het bleek een lichamelijke reactie op onbewuste emoties te zijn. Wat die emoties precies waren, weet ik niet, maar dat maakt niet uit. Als ik het zie zoals het is, kan ik nu een parfumerie binnenlopen, de geur opsnuiven en ervan genieten.
Af en toe had ik een terugval. Maar dit gebeurde meestal wanneer ik dacht: “Nu weet ik het wel.” Ik moest mezelf elke dag herinneren aan de feiten over pijn. Of door een stukje te lezen of door ervaringen van anderen te lezen.
Ik weet zeker dat er nog veel meer dingen zijn waarvan ik ben genezen, maar het belangrijkste is dat mijn leven nu veel eenvoudiger, leuker en spontaner is! En dat gun ik iedereen. Bedankt, BreinMedicijn, voor jullie geweldige behandelprogramma!