Fibromyalgie, allergieën, chronische vermoeidheidssyndroom (cvs).
Ervaring Jessica Hoekstra (35 jaar)
Beste Johan van Vliet,
Ik heb bijna geen lichamelijke klachten meer; ik ben genezen van fibromyalgie, geen allergieën, cvs, en nog veel meer, echt een heel ander leven!
Toen mensen om me heen zagen dat ik al heel erg opgeknapt was, en ze vroegen hoe dat kon, heb ik een uitgebreid verslag gemaakt dat ik ze kon toesturen. Zoals te verwachten vinden ze het prachtig, maar doen ze er niets mee. 😏
Wat heeft deze aanpak mij gebracht?
Ik heb zo veel therapieën, diëten, medicijnen en andere dingen uit het reguliere en alternatieve medische circuit geprobeerd. Die allemaal geen blijvende oplossing gaven.
Bij het hardlopen kreeg ik altijd wel ergens pijn. De ene keer in mijn knie, de andere keer in mijn enkel of in mijn heup, dan weer links, dan weer rechts, soms hield het weken aan en soms stopte het na het hardlopen. Niks logisch aan, wat mij hielp in te zien dat mijn lichaam zelf niet kapot was. Ik ben gaan doorlopen ondanks de pijn. Overtuigd dat het er niet kapotter van zou gaan. En inderdaad, als je de pijn geen aandacht geeft (let op, negeren is wat anders), merk je dat hij verdwijnt! Ik loop nu pijnvrij.
Als ik in de auto zat, wist ik na een uurtje écht niet meer hoe ik moest zitten van de pijn. Ik heb de pijn geaccepteerd. Er geen aandacht aan gegeven en ondersteunende kussentjes en goed rechtop zitten en zo achterwege gelaten. Normale mensen kunnen in de auto normaal zitten. Ik ben normaal. We zijn met de auto naar Italië gereden. 12 uur lang zitten. Geen pijn.
Ik was vaak erg moe en futloos. Maar bedacht me dan dat ik als ik iets aan het doen zou zijn wat me positief zou afleiden, ik minder last zou hebben van de vermoeidheid. Wat voor mij een bewijs was dat het gebrek aan energie dus ook een afleiding was. Ik zette me er overheen en de uitputting verdween.
Ik verdroeg geen tarwe en gist, reageerde daar lichamelijk heftig op. Vroeger was dit door suiker. Daarvoor was het door vlees. Nu? Kan ik alles eten zonder er énige last van te hebben. Gewoon, door het te gaan doen. Niet meer alle energie steken in speciale dingen kopen, alle etiketten lezen, steeds bezig zijn met wat wel en niet te eten. Gewoon, zoals een normaal mens. Zoals ik.
Ik liet scherp bestek in mijn teen vallen. Flink gat erin en bloed over de hele vloer gespetterd (sorry voor de nasty details). Het deed erg zeer. Zo’n minuutje. En toen ging de pijn weer weg. De teen zag er niet uit. Paste niet meer in mijn schoen. Maar pijn deed het niet. Tenzij ik erover nadacht. Op deze manier was pijn ook niet meer de vijand.
Als ik om 10u nog geen koffie op had, kreeg ik migraine. Ik nam de proef op de som. Nam geen koffie en ging naar mijn werk. Om 14u dacht ik voor het eerst aan de gemiste koffie en was blij dat ik nog steeds geen hoofdpijn had. Tot 5 minuten later. Echt, ik moest bijna kotsen van de hoofdpijn! Ik heb het gevoel geaccepteerd en herkend als afleiding, waarna het meteen weer verdween. Ik heb nu de vrijheid om zelf te kiezen of ik zin heb in koffie of niet.
Ik slaap nu goed, na jaren van onderzoeken die me absoluut niks hebben opgeleverd.
Na veel successen wilde ik ook stoppen met medicijnen en supplementen. Ik ben gezond en heb het niet nodig. In overleg met de voorschrijvend arts netjes afgebouwd en gestopt.
Ik ging nog steeds naar de fysio. Hij raadde me aan niet te stoppen met de therapie, omdat behandeling sowieso goed voor me zou zijn. En omdat hij niet wilde dat ik terug viel. Ik ging vanaf mijn 15e (?) tot mijn 39e heel regelmatig naar de fysio, maar het was altijd om een beetje op te lappen. Terwijl TMS therapie een blijvende oplossing is. En als je toch voor de zekerheid naar de fysio blijft gaan, is dat een opening voor de TMS-pijn omdat je toch niet voldoende vertrouwt dat de pijn door hersenen wordt aangestuurd als mild zuurstofgebrek en er lichamelijk niets aan de hand is. Zo zou je de pijn onnodig in stand houden.
Bij een muggenbeet kreeg ik altijd super grote rode jeukende schijven. Ik had er apparaatjes voor, de ene gaf een elektrisch schokje, de andere brandde het gif weg, maar nu ik weet van TMS, zie ik de muggenbeet, ik voel dat het jeukt, ik accepteer het en hij blijft inimini. Morgen zie je hem niet meer en over een minuut jeukt hij ook niet meer. Geen muggenstress meer.
Ik kan drie dagen aantekeningen maken op een congres. De pijn in mijn hand verdwijnt zodra ik hem heb opgemerkt. Concentratie prima. Handschrift nog steeds belabberd.
Parfum, gaf mij hoofdpijn, brainfog, niezen, dikke keel, hersendood gevoel, traanogen en uiteindelijk alleen nog maar huilen en geen kracht meer om op te staan en weg te lopen. Blijkt een lichamelijke reactie op onbewuste emoties te zijn. Ik weet niet welke, maar dat doet er ook niet toe. Als het het zie zoals het is, kan ik gewoon een parfumerie in lopen en lekker spuiten en ervan genieten.
Soms had ik een terugval. Maar dit was meestal in een periode dat ik dacht: “Nu weet ik het wel.” En ik moet elke dag mezelf herinneren aan de feiten over pijn. Door twee bladzijden te lezen, of een ervaring van iemand te lezen.
Ik weet zeker dat er nog veel meer dingen zijn waar ik van af gekomen ben. Maar mijn leven is nu een stuk eenvoudiger en veel leuker en spontaner geworden! En dat gun ik iedereen. BreinMedicijn bedankt voor jullie Behandelprogramma!