Naam: Tjitske B
Klachten: darmproblemen, obstipatie, spierproblemen,
Lees hieronder het bijzondere verhaal:
Hallo Johan van Vliet,
Allereerst wil ik u bedanken voor de informatie over BreinMedicijn. Ik heb hier veel van gelezen.Maar ook over onbewust verstopte emoties. En het uiten van emoties.
Ik ben nu 60 jaar, en heb altijd last van mijn spieren gehad.( rond mijn 5e onderzocht op reuma, maar was het niet)
De huisarts zei dat ik beter niet meer kon springen. Ik kon niet van de trap aflopen, dit deed ik zittend en veel pijn in mijn handen. In die tijd (en leeftijd) luister je naar het advies van de dokter. Maar een paar jaar later zei een schoolarts: als jij niet beweegt is het logisch dat je pijn hebt als je het wel doet. Ik schaamde me heel erg, maar kon me niet verweren.
Mijn moeder had ook reuma en hartklachten, en die kreeg eigenlijk hetzelfde advies.
Maar ik was als jong kind altijd buiten aan het spelen, rolschaatsen, blikspuit, verstoppertje en schaatsen als het kon. Als puber zwom ik heel veel, en ging met mijn vriendin heel vaak te lopen en fietsen.
Rond mijn 20e stierf mijn moeder aan eierstokkanker. Dit was vreselijk, ik mistte haar heel erg maar heb er weinig echt over gepraat.
Een dikke maand later leerde ik mijn man kennen, en later kreeg ik 2 kinderen. Hier was ik erg blij mee!
Mijn man is altijd een fanatieke wielrenner geweest, en als we op onze sportfiets gingen deed ik vaak mijn best om hem bij te houden.
Ook in de sportschool deed ik aan steps, spinning, fitness.en daarna een rustiger les (bodybalance). Ik sportte dan 2 uur achter elkaar en had veel pijn in spieren, maar ik kreeg ook veel energie van het sporten.
Ik had ook altijd obstipatie (volgens mijn 14 jaar oudere zus ook al als klein kind).
Mijn man en ik gingen een jaar of 5 geleden naar Italië op vakantie en daar kon ik goed naar de wc (ontspanning, warmte)!
Sindsdien weet ik wat stress altijd met me gedaan heeft, en is het geen probleem meer.
Door de overgang ben ik veel meer gaan praten met andere vrouwen, die me begrepen.
En ik begon mijn eigen grenzen te voelen. Ik was eigenlijk nooit moe, maar sliep vanaf kinds af aan altijd slecht. Ik ging ook eens met een vriendin een eind fietsen, en die wou graag wat eten. Ik vond het wel goed, maar voelde geen trek. Toen stapten we van de fiets en stond ik te trillen omdat ik iets moest eten (maar zolang ik bezig ben voel ik het niet). Dit was een echte eyeopener!
Door jullie site en boeken lezen en vooral heel veel praten (en huilen) met mensen die echt naar me luisteren voel ik me steeds beter.
Ik ga ook al 15 jaar naar een fysiotherapeut die mijn triggerpoints behandeld. Sinds ik ook meer mijn gevoelens uit tegen hem gaat het steeds beter.
Als ik dan iets leer heb ik snel de neiging om er ook weer een zieke zus mee te willen helpen. Maar mijn fysiotherapeut geeft me nu het advies goed naar mijn lichaam en gevoel te luisteren,en wat minder druk te maken over de problemen van een ander.
Zo gaat het per dag steeds beter met me. En als ik ergens mee zit probeer ik dat van me af te schrijven of te praten wat wel helpt. Maar door verschillende gesprekken ben ik er achter gekomen dat ik nooit een onbezorgd kind ben geweest, en ik kon bijna nooit mijn verhaal afmaken omdat mijn oudere zussen altijd erger hadden meegemaakt, en dan hield ik me weer stil!
Ik heb hier een vreselijk minderwaardigheidsgevoel aan over gehouden.Maar weet nu dat ik naar mijn eigen lijf moet luisteren,en dat ik goed ben zoals ik ben.
En ook heb ik weer veel meer steun aan mijn geloof! Het is een heel verhaal geworden, maar ik heb jullie hulp niet meer nodig, maar heb wel steun van de verhalen van jullie site gehad. En van heel veel andere boeken, sites en vooral gesprekken met mensen die me willen zien en horen.
Met vriendelijke groet
Tjitske